Het Doel.

Deze blog is er gekomen als aanvulling op de Facebook-pagina van Pipers Remembering WWI ( https://www.facebook.com/pages/Pipers-Remembering-WWI/1409312772653074 ).

Hier proberen we ons verhaal te doen langsheen alle Wereld Oorlog 1 begraafplaatsen in België. 

Wie zijn wij?

Wij zijn Kurt (Popski) Van Looke en Stuart Jervis. Beide doedelzakspelers bij een Belgische Pipeband.

Wat is het doel van Pipers Remembering WWI?

Het idee ontstond bij Popski tijdens een tocht met zijn Willys jeep ergens in België. Hij passeerde ergens een bordje met "Commonwealth War Graves". Verwondert dat het een kleine begraafplaats was ging hij een kijkje nemen. Er bleken maar enkele graven te liggen. Allemaal perfect onderhouden. Na een praatje gemaakt te hebben met een aanwezige vrouw kwam hij te weten dat er maar enkele bezoekers per jaar waren. Dit vond hij een vreemde gedachte aangezien deze mensen voor hetzelfde doel gesneuveld waren dan al die andere begraven op één van de grote begraafplaatsen waar de bezoekers soms per bus worden afgezet. Hierdoor ontstond bij hem het idee om alle kleine begraafplaatsen een bezoekje te brengen. Dit idee heeft enkele jaren kunnen rijpen en ondertussen leerde hij doedelzak spelen. Dus kwam het idee om op elke begraafplaats enkele liedjes te spelen. Toen werd het stilaan 2014 en kwam het idee om de WO1 begraafplaatsen te bezoeken tussen 2014 en 2018 ter nagedachtenis 100 jaar Grote Oorlog. Na heel wat opzoeken en informatie vergaart te hebben vertelde hij zijn idee aan Stuart. Die was meteen enthousiast en wou mee op deze tocht. 

Stuart was sinds zijn bezoek aan Tyne Cot Cemetery en Ieper geïntrigeerd geraakt over wat ze de Grote Oorlog noemden. Voor hem was WO2 iets duidelijker en meer gekend aangezien zijn grootvader op D-Day+1 geland was in Normandië na eerst een tijd in Noord-Afrika gezeten te hebben. Het idee van Popski was te perfecte aanleiding om zich te verdiepen in WO1.

Vanaf dan begon het idee nog concretere vormen te krijgen. Er waren verschillende mensen (zowel pipers als niet-pipers) die ons op onze tocht wilden vergezellen. En om het project haalbaar te houden binnen de 4 vooropgestelde jaren werden er enkele afspraken gemaakt.

• Eerst brengen we alle begraafplaatsen in kaart (Dit bleek moeilijker dan verwacht). De meeste waren al in kaart gebracht door Popski.
• Dan besloten we om alle begraafplaatsen onder te verdelen in dagtrips. Via een routeplanner berekenen we de tijd dat we met de auto onderweg gaan zijn. Daarbij tellen we 30min per begraafplaats. Voor de kleinere is dit veel, voor de groteren weinig. Zo rekenen we dat we per dagtrip ergens tussen 6 a 7 uur onderweg gaan zijn. En we rekenen ruim zodat we zeker de tijd hebben om elke begraafplaats een gepast bezoek te brengen. 
• Wanneer we een dagtrip plannen is afhankelijk van het weer (dat het niet te slecht is natuurlijk) en de agenda van zowel Popski als Stuart. Met hoe meer agenda's er rekening gehouden moet worden hoe moeilijker het word om het project te doen slagen. Vandaar de deze keuze.
• Welke begraafplaatsen we die dag bezoeken word door loting gekozen. Alle dagtrips worden in een bokaal gestoken en er word één uitgehaald wanneer we beslissen om een dagtrip te doen. Zo hopen we kris-kras door België te trekken.
• We dragen een eigen kilt zodat het naarmate er meer pipers volgen we een mengelmoes aan kilts krijgen.
• We hebben 'Remembrance' kruisjes laten maken. Deels om de kruisjes een persoonlijke touch te geven en deels om kosten te sparen. De eerste lading van 300 is reeds gemaakt en waarschijnlijk zullen we er nog meer nodig hebben. Op elke begraafplaats word een kruisje op een goed zichtbare plaats in de grond gestoken of bevestigd.
• We spelen enkele liedjes op de pipes.
• We nemen enkele foto's zodat we onze volgers op Facebook en deze Blog een woordje uitleg kunnen geven bij onze tocht.
• Daar waar mogelijk tekenen we het register en kijken we hoe lang het geleden is dat het nog eens getekend is.
• We proberen ook enkele verhalen van gesneuvelden te verzamelen om de Grote Oorlog iets persoonlijker te maken. Want elke gesneuvelde heeft zijn verhaal. Maar deze werden natuurlijk niet allemaal bijgehouden.
• Om het project haalbaar te houden worden alle beslissingen over eventuele aanpassingen genomen door Popski en Stuart. Iedereen mag natuurlijk suggesties geven.
• Eerst was er beslist van enkel de Commonwealth War Graves te bezoeken, maar de Commonwealth was niet de enige partij in deze oorlog. Dus proberen we ook zoveel mogelijk begraafplaatsen van de andere partijen te bezoeken, natuurlijk in België.

Wie mag er mee met ons?

Iedereen. Zolang deze personen zich met respect gedragen ten opzichte van  de begraafplaatsen, monumenten en ons project. Natuurlijk kunnen wij niemand verbieden ons te volgen, maar met mensen die geen respect tonen zullen wij geen rekening houden en ons volledig distantiëren.

Wij hopen vooral dat zoveel mogelijk mensen onze helden bezoeken die hun morgen gaven voor onze vandaag.

Trip 1 : Luik - Huy - Namen

Datum : 6/4/2014

Begraafplaatsen : Robermont Cemetery - Luik / La Sarte Cemetery - Huy / Belgrade Cemetery - Namen

Afstand : 420 Km

Weer : Voor de middag perioden met zon, na de middag overtrokken en bewolkt maar droog

Deelnemers : Stuart Jervis, Kurt van Looke

Volgers :

---

Info :

De Route.

Om 9u vertrokken we richting Luik voor de eerste trip van een avontuur dat ons de komende 4 jaar langsheen de verschillende militaire begraafplaatsen in België zou brengen. We hadden reeds verschillende maanden researchwerk gedaan om zo weinig mogelijk problemen te kennen op onze tochten. Alles was een beetje spannend want we wisten niet wat er komen zou...

Overzicht van Robermont Begraafplaats.

Overzicht Militaire Begraafplaats.

Iets voor 11u kwamen we aan op de Robermont begraafplaats, een heel oude maar toch zeer mooie burgerlijke begraafplaats waar eveneens een plot was voorzien voor de militaire graven uit WW1 en WW2. Het grote centrale monument stond er een beetje verwaarloost bij. Rondom lagen er 250 Belgische gesneuvelden uit WW1 en WW2 , een 50 CWG (Commonwealth War Graves), 100 Franse, 800 Duitse, 300 Italiaanse en 150 Russische graven uit WW1.

Bij de Commonwealth War Graves ook het graf van James Esson. Geboren 18/11/1885 in Peterculter, Aberdeenshire (Schotland). Hij stierf ten gevolge van schotwonden in schouder en borst in het Fortress Hospital in Luik op 15/12/1917. Hij werd 32 jaar. Het bijzondere aan zijn verhaal is dat hij voor de oorlog wereldkampioen worstelen werd bij de zwaargewichten in 1908 tijdens de 'Lonsdale Challenge Cup' en het 'National Sporting Club's Tournament' in het Alhambra in London. Zijn naam staat ook vermeld op het Stalybridge War Memorial. Zijn graf in nummer 16.

Dvr (A/Sjt-Mjr) James Esson 18/11/1885 - 15/12/1917

Het viel echter wel op dat het plot van de CWGC er perfect bijlag, het gras was gemillimeterd en duidelijk korter dan de omliggende plots, mooie randjes rond de graven... Kortom onderhouden zoals elke begraafplaats van de CWGC.

Frans Monument

Italiaans Monument

Servisch Monument

Duits Monument

In het midden van de militaire begraafplaats besloten we om Amazing Grace en Flower of Scotland te spelen ter nagedachtenis van de gevallene die hier lagen begraven. en werd daarna het witte In Remembrance kruisje van de PRWW1 neer gepland aan het 'cross of Sacrifice. We ondertekenden het register en merkten op dat de laatste die het had getekend geleden was sinds 6/9/2013. Na ons bezoekje van ongeveer een uurtje maakten we ons klaar voor ons vertrek naar Huy.

Een rit van ongeveer een drie kwartier bracht ons aan La Sarte Cemetery in Huy, een heel kleine burgerlijke begraafplaats waar er in een hoek een plot was voorzien voor verschillende CWG uit WW1 en WW2 alsook enkele Franse graven en verzetstrijders. Niet overdreven groot maar prachtig onderhouden zoals we van de CWGC gewoon zijn.

Ter nagedachtenis voor de gevallene werd hier Flower of Scotland en Amazing Grace gespeeld op de Pipes waarna het witte In Remembrance kruisje van PRWW1  werd neer gepland aan het 'Cross of Sacrifice'. We ondertekenden het register en merkten op dat het een dik jaar geleden was dat hier nog iemand het register had getekend - laatste input; 1/4/2013. Doordat dit eerder een veel kleinere begraafplaats was vertoefden we er ook minder lang en namen na ons bezoek hier de gelegenheid onze picknick te nuttigen. Rond 0.1330h. trokken we verder richting Namen.

Onze tocht van Huy naar Namen verliep niet zonder problemen. Zoals we hier in ons Belgen land wel meer gewoon zijn waren er wegenwerken aan de gang op de autosnelweg waarbij we aan de andere kant van onze rijrichting dienden te rijden. Dat bracht met zich mee dat we onze afrit niet konden nemen alsook verschillende anderen en we zo'n 10km hadden omgereden.

Toen we aankwamen in Namen bij de Belgrade begraafplaats dachten we even dat het mis zou gaan. Aan de overkant voor een café stond een vrouw te roepen naar ons, riep gans het café naar buiten om te kijken naar ons. Waarschijnlijk hadden ze hier nog nooit iemand in kilt gezien. Ons niks aantrekkend van het rumoer aan de overkant van de straat liepen we de burgerbegraafplaats op en in de verte zagen we helemaal achteraan het militaire plot reeds liggen.  Deze begraafplaats bevat naast CWG ook Italiaanse, Franse en Belgische graven uit WW1 en 2. Het militaire plot was goed onderhouden maar het viel wel op dat het stukje van de CWGC er net een ietsje beter uitzag naast de anderen.

Bij de Commonwealth War Graves enkele opvallende:

• Pte William Thomas Browne gestorven op 15/02/1919 op 33 jarige leeftijd ten gevolge van een longontsteking. Voor William dienst nam werkte hij in een houtmolen in North Fremantle in Australië. Hij vervoegde het 48ste Bataljon van de Australische Infanterie in Frankrijk net na de slag bij Mesinnes en raakte gewond bij de derde slag om Ieper in september 1917. Hij keerde terug in november 1917 en vocht heel het jaar 1918 mee. Op 8 augustus 1918 sneuvelde zijn schoonbroer, Lt Bertram Kell van het 28ste Bataljon. Toen de oorlog voorbij was werd het 48ste Bataljon verhuisd naar België voor ze terug naar huis mochten. Spijtig genoeg stierf William ten gevolge van een longonsteking op 15 februari 1919. Het verdriet van de familie werd nog vergroot na het overlijden van zijn vrouw Lillian in augustus 1919. De grootouders namen de zorg van hun drie jonge dochters op zich. Zijn graf vind je terug in Plot VI Rij B Graf 12.

Pte William Thomas Browne 15/02/1919 33jaar.

• Sister Elsie Mabel Gladstone is één van de enige twee vrouwelijke slachtoffers van de Commonwealth die begraven werd in België. De tweede is Staff Nurse Nellie Spindler, zij ligt begraven op Lijssenthoek Military Cemetery.  Elsie Mabel, een Schotse, stierf ten gevolge van een longontsteking op 24/01/1919 op 32 jarige leeftijd. Haar naam staat ook op het Scottish National War Memorial in Edinburgh Castle. Haar graf vind je terug in Plot I Rij A Graf 5.

Sister Elsie Mabel Gladstone 24/01/1919 32jaar.

• Pte Johnny Jackson hier afgebeeld met zijn kameraden. Alsook een brief aan zijn moeder. Johnny stierf ten gevolge van een longontsteking op 9 februari 1919 op 27 jarige leeftijd. Zijn graf vind je terug op Plot I Rij F Graf 3.

Pte Johnny Jackson 09/02/1919 27jaar.

In het midden van het militaire plot speelden we terug Amazing Grace en Flower of Scotland ter nagedachtenis van de gevallenen die hier lagen begraven waarna we het register tekenden wat laatst was getekend op 6/3/2014.

Nadat het register was getekend door ons tweeën werd het PRWW1 In Remembrance kruisje neer geplant aan het 'Cross of Sacrifice' in het midden van de begraafplaats waarna we op ons gemak rustig de begraafplaats verlieten, want de dame aan het cafeetje was inmiddels verdwenen.

We borgen onze Pipes op, dronken nog iets aan de auto en we begonnen aan onze tocht richting homefront. Een heel mooie dag die voor ons beiden veel sneller voorbij was dan we dachten.  De kop was eraf en we konden al uitkijken naar de volgende trip. Voldaan en met een goed gevoel dat we hulde hadden gebracht aan de mensen die lagen begraven op de bezochte begraafplaatsen vandaag kwamen we rond 0.1700h thuis aan. Een uurtje later dan voorzien maar dat kwam ook mede door ons iets langer verblijf op de begraafplaats in Luik en de wegom-legging tussen Huy en Namen maar de ervaring en het goede gevoel dat we over onze tocht hadden veegde dat uurtje zo weg.

Een tocht die zeker voor herhaling vatbaar was, meenden we, dus vanaf dit punt gaan we er helemaal voor...